Alka krzywonosa

Zamieszkuje cały północny Atlantyk, w tym ptasie wyspy mórz północnych. Gnieździ się na wybrzeżach Atlantyku od wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej, przez Grenlandię, Islandię, wyspę Jan Mayen, Wyspę Niedźwiedzią, Irlandię, Wyspy Brytyjskie, Wyspy Owcze, Francję, południowe i wschodnie wybrzeża Morza Północnego i Morza Norweskiego aż po Półwysep Kolski na wschodzie. Zasadniczo to gatunek osiadły, ale niektóre populacje są wędrowne. Alki zimują na zachodnich wybrzeżach Atlantyku, w Afryce północno-zachodniej, kanale La Manche, Morzu Śródziemnym, Morzu Północnym (nieliczne pary na Helgolandzie) oraz na Bałtyku. Młode ptaki dolatują dalej niż dorosłe.

Te pełnomorskie ptaki na polskie wybrzeże zaglądają sporadycznie. Jedynie wyrzucane na brzeg są osobniki chore i ranne.

Kormoran

Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• długość ciała 48-100 cm
• rozpiętość skrzydeł 80-160 cm
• masa 0,9-4,9 kg
• silnie wydłużona sylwetka
• długa szyja
• średniej długości, prosty, haczykowato zakończony dziób
• nogi przesunięte ku tyłowi
• w ubarwieniu dominuje czerń
• barwne tęczówki
• barwna skóra nóg i w okolicy dzioba
• doskonali lotnicy
• dobrze pływają i nurkują
• upierzenie nie jest wodoodporne - po nurkowaniu muszą je wysuszyć
• zasadniczo gnieżdżą się kolonijnie
• zazwyczaj 2 do 4 jaj w zniesieniu
• błony między palcami
• gniazdowniki.

Mniejsze gatunki kormoranów nurkują zwykle na głębokości 5–10 m, większe zazwyczaj do 30 m. Maksymalna odnotowana głębokość na jaką nurkował kormoran żałobny wynosi 145 m^[

Morze Bałtyckie

Chrońmy i przeciwdziałajmy!!!

MORZE BAŁTYCKIE

W zlewisku Bałtyku żyje ok. 80 milionów osób, z czego 16 mln w pobliżu jego brzegów. Jest to rejon spływu wielu rzek zasobnych w wodę, m.in. Dźwiny, Newy, Wisły, Odry. Na tym terenie żyje 9 wysoko uprzemysłowionych państw (Szwecja, Polska, Niemcy, Dania, Litwa, Łotwa, Finlandia, Rosja, Estonia). Niestety ich dążenie do rozwoju gospodarczego przy ponoszeniu jak najmniejszego kosztu spowodowało zanieczyszczenie morza Bałtyckiego. Spośród czynników powodujących degradację środowiska i skażenie Bałtyku można wymienić chemizację rolnictwa, dużą emisję zanieczyszczeń do atmosfery, kierowanie ścieków do rzek czy gigantyczną produkcję odpadów przemysłowych i komunalnych. Największa ilość zanieczyszczeń pochodzi z przemysłu (spożywczego, metalurgicznego, papierniczego, chemicznego), rolnictwa (hodowla zwierząt, nawozy sztuczne), wypłukiwania gleb po wypaleniu traw oraz pracach ziemnych. Do głównych zanieczyszczeń transmitowanych do Morza Bałtyckiego należą substancje nieorganiczne (związki bądź pochodne związków azotu, fosforu, siarki i węgla) i substancje organiczne, oleje i metale ciężkie.

             

Bałtycki Plan Działania HELCOM powstał w ramach regionalnej strategii, mającej na celu poprawę stanu środowiska Morza Bałtyckiego. Program ten był opracowywany niemal przez dwa lata przez kraje, będące członkami Komisji Helsińskiej (HELCOM) i stanowi pierwszy na świecie program działań na rzecz ochrony morza.

• zapobieganiu eutrofizacji, czyli nadmiernemu wzrostowi substancji odżywczych, prowadzących do nienaturalnego zakwitania glonów, a co za tym idzie do powstawania stref beztlenowych;
• przeciwdziałaniu zrzutów substancji niebezpiecznych, w tym rakotwórczych i toksycznych dioksyn (m.in. azotu, rtęci i fosforu);
• zapewnieniu przyjaznego dla środowiska transportu morskiego;
• ochronie bioróżnorodności (bezpieczeństwo ewolucji oraz trwałości układów podtrzymujących życie w biosferze).